Fleur zorgde voor een super coole outfit, met het logo van Darwin er op, ik had er direct zin in als ik mijn pakje aantrok! We go for it!
Enthousiast en ook wel onder de indruk van het grote aantal lopers, begonnen we er aan. Het startschot werd gegeven, de eerste kilometers gingen als vanzelf. Kan ook niet anders: langs de weg moedigden honderden mensen ons aan, er was overal muziek, mensen haalden hun hele tuinset uit en maakten er een apero – moment van met de buren, kindjes stonden klaar om een high five te geven, waterpistolen, heuse douches, sponsen met water, bevoorradingsplaatsen, vriendelijke agenten en vrijwilligers langs het parcours… De verkwikkende stortvlaag van kilometer drie maakt plaats voor een warme zon.
Voor ik het doorhad waren we aan kilometer vijf. Dat gaat vlotjes, dacht ik. Met een grote smile bewonderde ik de schoonheid van Kortrijk. De prachtige oude parken. De oevers van de Leie. De bruggen over het water. Bruggen. Dat wil zeggen: eerst “bergop”.. De kuiten beginnen te pieken, de zon is plots precies nog warmer dan daarnet…
Kilometer zeven. Zeven! Dat wil zeggen, NOG vier… Zijn we al weer richting Kulak aan het lopen? Ik ken mijn weg in Kortrijk niet zo goed, geen flauw idee waar we zijn. Moeilijk in te schatten dus. Misschien best ietsje vertragen. Fleur loopt – neen, dartelt voor mij uit, gezwind met haar blonde staart die als een kwispelend hondje meedanst met haar. Ze kijkt eens lachend om en dartelt verder voor mij uit. Duidelijk meer getraind, of is die interval training toch interessanter? Ik zal haar nog moeten geloven.
Niet plooien. Eens vijf stapjes te voet. Beseffende dat dit geen oplossing is, je moet er toch door, weer lopen. Hoe sneller we de finish halen, hoe beter. Samen met een andere loper die het even lastig heeft, ploegen we door. Opnieuw weer mensen die ons aanmoedigen, opnieuw opzwepende trommels te horen: komaan, nog een kwartiertje! Super, doe voort, jullie zijn er bijna! Proficiat sowieso! Nog vijfhonderd meter! Na de bocht ben je er!
Inderdaad, daar staat de roze triomfboog van Think Pink, verrassend vroeger dan verwacht, door mijn afwezige parcourskennis. Helemaal op het laatste nog een vriendin die mij aanmoedigt, voor mij zie ik Fleur staan wachten op mij net na de boog, zij is al binnen. En ik nu ook. Helemaal voldaan geven we een high five aan mekaar, topteam, goed gedaan!
Heel trots op onszelf, dit doen we zeker nog! En al onze medewerkers mogen met heel veel plezier aansluiten. Dit opleggen gaan we niet doen, maar hopelijk werkt ons enthousiasme aanstekelijk en kunnen we nog veel Darwin-pakjes uitdelen in de toekomst!
The day after. Stokkestijf maar boordevol energie! Een gezonde geest in een gezond lichaam, zeggen ze dan. We kunnen het alleen maar bevestigen. Eens in het rood gaan werkt verslavend, moesten mijn arme beentjes het toelaten, ik spring direct opnieuw in mijn loopschoenen! Voldaan geven we er op onze bureau weer een lap op, we hebben niet geplooid en we gaan ook nooit plooien! Op naar de volgende run dus!
224 thoughts on “THINK PINK RUN KORTRIJK”
Comments are closed.