Tegenslagen overwinnen met een rechte rug
Een kandidate, laten we ze Emma noemen, komt binnen. Knappe meid, brede grijns en blauwe ogen die bijna doorschijnend zijn. De jongere en knappere zus van Alanis Morissette in Westrozebeke City als het ware. Beetje nerveus misschien, maar daar stoort ze zichzelf niet aan. Benieuwd wat ik voor haar kan betekenen, vraag ik naar haar verhaal. Ze heeft twee Masterdiploma’s op zak, waarvan één in Talen. Een ManaMa, zoals ze dat tegenwoordig noemen. Ik vertel haar dat ze daar vroeger nog liedjes over maakten bij de Muppet Show. Ze vindt het een leuk grapje, ofwel is ze beleefd opgevoed. Ik gok op het laatste.
Opgroeien zonder vader
Ik steek van wal en stel haar een hoop vragen. Ik merk dat ze een vlotte babbel heeft en zeer volwassen is voor een schoolverlater. Ze is bij de pinken en pikt in op mijn droge humor, maar bewaakt de grens. Een toppertje. Ik vraag haar om iets over haar thuissituatie te vertellen. Tenminste, als ze dat wil, want haar privacy wil ik niet schenden. Ze vertelt dat haar moeder al haar hele professionele leven lang bediende is bij hetzelfde bedrijf en dat graag doet. Haar vader? Hij is ingenieur, maar wat hij juist doet en bij welke firma hij werkt, dat weet ze niet zo goed. Ze ziet hem namelijk nooit. Of toch bijna nooit. Sinds ze meerderjarig is, ontmoet ze hem een paar keer per jaar in de rechtbank om papieren te ondertekenen.
Ik tuimel nog net niet van mijn stoel. Waarom zou je je toffe en knappe dochter niet meer willen zien? Hoe erg moet het zijn om door je eigen vader compleet genegeerd te worden? En hoeveel erger wordt die gedachte niet, als ze het geluk krijgt ooit zelf mama te worden van een schatje zoals zijzelf?
Ze vervolledigt haar verhaal en vertelt dat ze een half jaar langer over haar Master heeft gedaan. Dat kon praktisch gezien niet anders. Haar moeder heeft het financieel moeilijk en zelf werkte ze elk weekend en iedere vakantie om haar studies mee te betalen. En die combinatie was niet altijd even evident. Een kot? Nee, natuurlijk niet. Ze was al blij dat ze haar studies kon betalen. Maar als er iets leuks te doen was, kon ze bij vriendinnen blijven slapen. Of bij een vriendje. Weer die grijns. I love it.
Met volle moed vooruit
Zonder vader, luxe en geld voor een kot. Ik vind het een flinke tegenslag, maar Emma houdt van haar leven zoals het is. “Er zijn zoveel mensen die het slechter hebben dan ik, het is echt geen drama. Het zijn gewoon de dingen des levens. Een leven zonder franjes.” Ze recht haar rug, maar vertelt dat ze niet vindt dat ze trots of zo moet of mag zijn. Ze vindt het allemaal maar normaal.
Emma krijgt drie contractvoorstellen bij drie topbedrijven. Ze weigert ze alle drie. Een maand later kiest ze voor bedrijf vier. Klein, maar fijn, waar ze meer richting Marketing zal mogen groeien. Niet via Darwin, maar dat vinden we niet belangrijk. De missie voor Emma is geslaagd en dát was ons doel.
Het leven is de beste leerschool
Emma is niet de enige. Ik schrik van het aantal mensen dat ik dit jaar alleen al ontmoette, die geen contact meer hebben met hun ouders of die zelf hun rijbewijs en/of studies moesten bekostigen. Maar ik ben nog meer onder de indruk van het feit dat al deze mensen, op een uitzondering na, het financiële aspect zelf niet als een probleem zien. Voor hen is het een gegeven. Het is niet gemakkelijk, maar moeilijk kan ook.
Zij weten wat telt in het leven. Zij weten dat je moet genieten van de kleine dingen en de kostbare momenten met je geliefden. Zij rechten hun rug als het moeilijk gaat. De beste leerschool op vlak van relativeren en doorzetten. Een bewijs van hun dynamiek en hands-on-mentaliteit. Staat dat niet bij elke vacature vermeld? Zij zijn een voorbeeld voor alle mensen die klagen dat ze een vakantiejob moeten doen om hun rijexamen te betalen.
Emma, veel succes in alles wat je doet. Ik zal je altijd blijven onthouden!